Nieuws van het Museum Hindeloopen

De bouw is nu echt begonnen in het museum. Er zijn hekken rond het museum geplaatst en het museum is officieel in handen gegeven van de aannemer en de mensen van de bouw. Het museum wordt flink onderhanden genomen en de komende tijd wordt het van binnen helemaal gestript alvorens begonnen kan worden om het binnenwerk helemaal te vernieuwen en geschikt te maken om de inrichting te gaan doen. We moeten toch een beetje afscheid nemen van wat vroeger door zo veel bezoekers mooi gevonden werd, maar ook echt toe was aan een vernieuwingsbeurt.

En als je dan zo door het lege museum loopt zijn er ook weer een hoop mogelijkheden om dingen anders te doen. Zo kaal valt ineens op dat alle ramen dicht zitten. Zullen we ze nu weer eens open doen. Luiken open zodat de Hindelooper beschilderingen weer van buiten te bewonderen zijn. Ja, denk je dan waarom niet. En dan denk je erna weer, waarom wel. Keuzes. Van een aantal ramen weten we in ieder geval zeker dat de luiken weer open gaan en dat is in de Hindelooper Kamer. Doordat daar de raamluiken dicht zitten werd eigenlijk een hele sombere kamer gecreëerd die niet oorspronkelijk is, omdat men vroeger echt niet met gesloten raamluiken aan tafel ging zitten in de pronkkamer. Het doorschijnend licht dat naar binnen kwam is zelfs een heel wezenlijk onderdeel van hoe alle mooie huisraad werd belicht. Niet voor niets is in de schilderkunst juist het licht dat door de vensters scheen, zo mooi op schilderdoek vastgelegd. Zoals door de schilder waar nu zo’n ontzettende aandacht naar uitgaat en waarvoor niemand meer kaartjes kan krijgen; Johannes Vermeer.

Dat lichtschijnsel willen we weer een beetje terugbrengen in de Hindelooper Kamer. Ik ben vorige week trouwens ook eens gedoken in het familiewapen dat aan de westgevel van het museum hangt. Misschien wisten jullie al van wie het was, maar ik wist het nog niet. Het is het familiewapen van de familie Nassau-Dietz, en in dit geval van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz die zijn vader na diens overlijden in 1664 opvolgde als stadhouder van Friesland en Groningen. Leuk feitje: in 1675 verklaarden de Staten van Friesland het stadhouderschap erfelijk voor het huis Nassau-Dietz. Hendrik Casimir II werd daardoor de eerste Friese erfstadhouder. De reden dat het aan de gevel hangt zal ongetwijfeld zijn dat hij stadhouder was toen het voormalig stadhuis in 1682 of 1683 is gebouwd. Het wapen werd ook door andere stadhouders uit dezelfde familielijn gevoerd. Het museum is al vele keren verbouwd. In 1964 werd het museum dat toen nog alleen in het oude stadhuis gevestigd was, vergroot met een aanbouw, waarin de entreehal en de woning van de conservator werden ondergebracht. Zes jaar later werd het museum gesloten voor een ingrijpende restauratie en een herinrichting van het gebouw. De heropening vond plaats in 1971. Het ruimtegebrek was echter blijvend, zodat in 1982 ook de woning van de conservator bij het museum werd getrokken. In 1990 werd het pand gedeeltelijk opnieuw gerestaureerd en werd de tuin eromheen heringericht. In 2004 werd het museum opnieuw ingericht.

Het museum heeft inmiddels al vele veranderingen ondergaan en nu staan we ook aan de vooravond van een grondige verbouwing met nieuwe entreevleugel en nieuwe inrichting. Aanvankelijk was het de bedoeling dat we in de zomer onze deuren weer zouden openen, maar de perikelen in de bouw zorgen ervoor dat de bouwfase zodanig is uitgesteld, dat we besloten hebben pas in het voorjaar van 2024 open te gaan. Toch wel een tegenvaller maar een schrale troost dat we niet zo lang dicht hoeven te gaan als toen het Rijksmuseum, dat 10 jaar dicht is geweest. Het geeft ook kansen, want hierdoor hebben we de mogelijkheid om achter de schermen nog meer zaken aan te pakken die ook weer met de vernieuwing te maken hebben, zoals marketing en educatie. Het gaat mooi worden.

Wordt vervolgd…

Bernard Hilgers
directeur Museum Hindeloopen